برای عکاسان آماتور و کسانی که می خواهند اصول عکاسی حرفه ای را درک کنند ، سخت ترین لحظه انتخاب دیافراگم است. این یکی از قسمتهای اصلی دوربین است که کیفیت تصاویر را تا حد زیادی تعیین می کند. به همین دلیل است که انتخاب آن باید با احتیاط لازم انجام شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
این واقعیت را در نظر بگیرید که هرچه ناحیه انتقال نور بزرگتر باشد ، تعداد f کمتر خواهد بود (دیافراگم ها همیشه با مقادیر عدد f نشان داده می شوند ، که به صورت کمی منطقه انتقال نور نسبی را توصیف می کنند). این امر اغلب عکاسان مشتاق را گیج می کند و افراد از این دو اصطلاح به جای یکدیگر استفاده می کنند. با این حال ، یک دیافراگم کوچکتر نشان می دهد که اجسام می توانند در فاصله ای با دامنه وسیع تر در کانون توجه قرار بگیرند. این مفهوم با اصطلاح "عمق میدان" شناخته می شود.
گام 2
هنگام انتخاب لنز ، به آن مشخصات که حداکثر (در بعضی موارد حداقل) دیافراگم مجاز را نشان می دهد ، توجه کنید. لنزهایی که دامنه دیافراگم زیادی دارند می توانند انعطاف پذیری بیشتری را هم در سرعت شاتر و هم در عمق میدان فراهم کنند. حداکثر دیافراگم احتمالاً مهمترین مشخصه لنز است. اغلب اوقات ، مقدار آن روی بسته کنار فاصله کانونی نشان داده می شود.
مرحله 3
هنگام عکاسی از پرتره ، رویدادهای ورزشی یا نمایش های نمایشی ، از کمترین دیافراگم ممکن استفاده کنید. این سرعت شاتر سریع و یا بر این اساس ، یک عمق میدان کم را فراهم می کند. عمق میدان کم برای پرتره ها می تواند به جدایی سوژه از پس زمینه کمک کند. برای دوربین های دیجیتال ، دیافراگم های بزرگ یک تصویر منظره یاب بسیار رنگارنگ را نشان می دهد. این می تواند هنگام عکسبرداری در شب یا در شرایط کم نور بسیار مهم باشد.
مرحله 4
لطفا توجه داشته باشید که حتی اگر حداکثر مقدار دیافراگم غیر قابل قبول باشد ، این به معنای غیرضروری بودن چنین لنز نیست. انحراف لنزها معمولاً وقتی از نوردهی استفاده می شود که 1-2 f-stop کمتر از حداکثر دهانه است ، کمتر است.
مرحله 5
سایر ملاحظات هنگام انتخاب عبارتند از قیمت ، وزن و اندازه. لنزهای با حداکثر دیافراگم بالاتر بسیار سنگین تر ، گران تر و بزرگتر هستند.
