اگر از علاقه مندان به عکاسی هستید و سالهاست که این حرفه را انجام می دهید ، احتمالاً قبلاً توانسته اید با اصطلاحات علم عکس مانند دیافراگم ، حساسیت به نور یا سرعت شاتر کنار بیایید. به عنوان یک قاعده ، اکثر دوربین هایی که در قفسه های فروشگاه هستند به تنظیم خودکار پارامترهایی از این دست مجهز هستند: یک سلول فوتو در بدنه تعبیه شده است که پارامترهای لازم را اندازه گیری می کند و با فشار دادن شاتر ، این مقادیر را هنگام عکسبرداری تنظیم می کند. برخی می گویند که همه این تنظیمات منسوخ شده اند و فناوری های جدید در حال آسیب دیدن هستند.
لازم است
دوربینی با قابلیت تغییر دیافراگم و سرعت شاتر
دستورالعمل ها
مرحله 1
برای اینکه شما را به سرعت برسانم ، می خواهم توضیح دهم که سرعت شاتر و دیافراگم چیست. نوردهی به مدت زمانی که برای انتقال یک تصویر به یک ماتریس یا فیلم نیاز است اشاره دارد. دیافراگم به اندازه دهانه (در لنز) مورد نیاز برای انتقال تصویر گفته می شود. در واقع ، هیچ چیز پیچیده ای در آن وجود ندارد. برای درک این 2 اصطلاح ، کافی است لنز دوربین را به عنوان چشم انسان تصور کنید. به عنوان مثال ، شما در خیابان جمع شده اید ، ورودی را ترک کرده اید و خورشید چنان می درخشد که چشمان شما کور است. پس از برداشتن دستان خود از چشم خود چه خواهید کرد؟ چشمانتان را کوتاه می کنید و مردمک چشم شما تنگ می شود. بنابراین مردمک چشم چیزی بیش از دیافراگم چشم شما نیست.
گام 2
وقتی سوژه خیلی روشن است ، باز کنید. " مثالی از یک عبارت نادرست: "کاهش دیافراگم" = مقدار "رقمی" پایین تر را تنظیم کنید. دیافراگم یک عدد کسری است ، بنابراین 8 به معنی 1/8 است. "کاهش دیافراگم" به معنای بستن آن است ، تنظیم مقادیر: 8 ، 16 ، 22 ، 36.
مرحله 3
راه اندازی دوربین با تنظیم مقدار حساسیت آغاز می شود. سپس باید نسبت "دیافراگم - سرعت شاتر" را پیدا کنید. پس از آن ، موضوع متمرکز شده و با کلیک نهایی روی دکمه شاتر ، فوکوس می شود.
