هر جا نامه وجود دارد ، ما عادت کرده ایم که آنها به نوعی به ترتیب قابل فهم باشند. مثلاً به ترتیب حروف الفبا. اما به نظر می رسد که روی صفحه کلید کاملاً به هم ریخته اند: QWERTY و QWERTY به نظر ما اصلاً آشنا نیستند. برای درک اینکه چرا این اتفاق می افتد ، باید به تاریخ نگاه کنید.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در نظمی بسیار عجیب و غریب ، در نگاه اول ، نامه ها توسط مخترع ماشین تحریر رمینگتون 1 ، کریستوفر شولز ترتیب داده شد. اولین فروش این دستگاه در سال 1874 به فروش رسید. و همه مدل های قبل از آن به صفحه کلید الفبایی مجهز بودند. فقط این است که تایپیست ها ، که به سرعت به یک وسیله جدید تسلط پیدا می کنند ، خیلی سریع تایپ می کنند. این امر منجر به "سردرگمی" چکشهای ناقص دستگاه در آن زمان شد.
شول به راحتی حروف را "به هم می زد" به طوری که بیشترین استفاده از حروف از یکدیگر دورتر بود. به عنوان مثال "A" و "O" در دو طرف صفحه کلید قرار دارند.
هدف محقق شد - چکشها دیگر در مسیرها تلاقی ندارند. با گذشت زمان ، مشکل طراحی ناپدید شد ، اما اصل جایگذاری صفحه کلید همچنان پابرجا بود.
گام 2
ماشین تحریر در دهه 1870 در روسیه تولید نمی شد. آنها از خارج تهیه می شدند. با این حال ، نامه ها روسی بودند و ترتیب آنها به گونه ای دیگر بود. بیشترین واکه ها در حال حاضر در مرکز هستند: "A" ، "I" ، "O". و "Y" و "b" در لبه های صفحه کلید. بنابراین می توانیم تصور کنیم که چیدمان ما بهینه تر است.
مرحله 3
آیا کسی در مورد مشکل نقص QWERTY اذیت نشده است؟ مطمئن! تعداد زیادی مخترع بودند. یکی از بهترین تلاش ها طرح Dvorak است که در سال 1936 اختراع شده است. به گفته توسعه دهندگان ، خستگی کار به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
