تمام هواپیماهای مخفی از فناوری هایی استفاده می کنند که شامل اشکال خاص بدنه ، پوشش ها ، مواد و غیره است. همه اینها باعث می شود هواپیما از نظر رادارهای دشمن قابل رویت نباشد. توسعه این فناوری در طول جنگ جهانی دوم آغاز شد و بیش از پنجاه سال است که ادامه دارد.
چگونه می توان به پنهانکاری دست یافت
ترکیبی از روشهای مختلف برای دستیابی به پنهانکاری استفاده می شود. این باعث می شود امواج رادار از هواپیما به پایین پرتاب نشوند و به منبع تابش برگردند. دشوارترین راه استفاده از اثر انحنای مداوم است. بیشتر سطوح هواپیماهای مخفی گرد و دارای شعاع انحنای متغیر هستند. بنابراین ، پرتوهای حاصل از رادار از هر جهت متفاوت هستند و نه به سمت منبع سیگنال. چنین طرح هایی زاویه قائمه ندارند.
برای محاسبه شعاع انحنا و پراکندگی پرتوهای راداری که در هر نقطه از فضای سه بعدی فراهم خواهد کرد ، قدرت محاسباتی زیادی لازم است.
اولین هواپیمای ساخته شده با استفاده از این فناوری بمب افکن B-2 است. همچنین به عنوان بال پرواز شناخته می شود. از آنجا که توسعه فناوری رایانه ای و نرم افزاری طی 20 سال گذشته سریع بوده است ، اکنون می توان اشکال سازه ها را با دقت زیادی محاسبه کرد. در همان زمان ، برنامه ضریب انعکاس رادار هواپیما را در نظر خواهد گرفت ، که اشکال آیرودینامیکی موفقیت آمیزتر را نشان می دهد.
گوشه های اره
هواپیماهای خفا باید دارای کشش کم باشند. این سطح مقطع دید کم جانبی را فراهم می کند. رنگ ها و مواد و همچنین شکل "W" به دستیابی به این اثر کمک می کند. عناصر به این شکل در بسیاری از قسمتهای ساختاری هواپیماهای خفا وجود دارد.
نازل موتور
کاهش سطح مقطع نازل ها نیز بسیار مهم است. این مشکل با دمای بالا که قطعات را تحت تأثیر قرار می دهد ، تشدید می شود. یکی از رویکردهای ممکن استفاده از مواد سرامیکی است. آنها می توانند ورق های سبک نصب شده به جای عناصر نازل معمولی باشند ، یا مصالح ساختمانی سنگین که لبه های ناهموار ایجاد می کنند.
کابین خلبان
سر خلبان کلاه ایمنی یکی از منابع اصلی سیگنال رادار است. این اثر توسط حفره های داخلی و عناصر قاب افزایش می یابد. راه حل مشکل طراحی کابین خلبان است که با اصل پنهان کاری رادار مطابقت داشته باشد. سپس شیشه با یک فیلم پوشانده می شود تا دمای داخلی را کنترل کند. الزامات مواد بسیار سختگیرانه است. نمونه ها باید 85 درصد انرژی حرارتی را جذب کرده و تمام سیگنال ها را منعکس کنند.
نتیجه
کاهش تابش مادون قرمز ناشی از اگزوز موتورها و سایر قطعات هواپیما نیز باید در طراحی لحاظ شود. با این حال ، همه هواپیماهای شبح کاملاً از نظر رادارها قابل رویت نیستند. حتی بهترین هواپیما را می توان با رادار فرکانس پایین تشخیص داد.
