رویای متحد شدن یک ماشین و هواپیما برای دهه ها ذهن طراحان آماتور را به هم ریخته است. صدها سازه با تلاش آنها ایجاد شد ، اما بیشتر آنها غیرقابل استفاده شدند. با این وجود ، تجربه جمع شده به ما این امکان را می دهد که امیدوار باشیم روزی نمونه های موفقی ایجاد شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
قبل از کسانی که تصمیم به ایجاد یک ماشین پرنده دارند ، اولین سوال اساسی انتخاب طرح آن است. هر دو ویژگی عملیاتی "هواپیما" و ایمنی استفاده از آن به این بستگی دارد. حداقل سه گزینه طرح کلاسیک وجود دارد که مزایا و معایب خاص خود را دارند.
گام 2
در نسخه اول ، از یک ماشین سبک معمولی استفاده می شود که از بالا یک بال و یک تیر با واحد دم به آن متصل می شود. پروانه رانش در پشت بال قرار دارد و توسط موتور خودرو از طریق یک جعبه دنده هدایت می شود. واضح است که تبدیل اتومبیل به هواپیما و عقب زمان می برد ، در حالی که طراحی دارای مشخصات پروازی نسبتاً کمی است.
مرحله 3
نوع دوم چیدمان از نوع پیشروتر است ، نسخه کلاسیک آن را بسیاری از فیلم معروف "Fantomas Raged" به یاد می آورند. با توجه به طرح این فیلم ، ماشین (آنها از مجموعه سیتروئن DS در صحنه استفاده می کردند) دارای گلگیرهای جمع شونده و سیستم پیشرانه جت بود. علاقه مندان تلاش های زیادی برای ایجاد طرحی مشابه انجام دادند ؛ از پروانه فشار دهنده معمولاً به عنوان پروانه استفاده می شد. متأسفانه پاشنه آشیل این طرح عدم توانایی قرار دادن بالهای ناحیه مورد نیاز در بدنه اتومبیل بود. بالهای کوچک بار ویژه خاصی در واحد سطح ایجاد می کردند که به سرعت برخاست و فرود نیاز داشت. شکل بدنه گوه ای شکل که ماشین را به مسیر روی زمین فشار می داد ، به مانعی در هوا تبدیل شد. همه اینها مشکلات زیادی را در زمینه هندلینگ و ایمنی خودرو ایجاد کرد.
مرحله 4
گزینه سوم کاملاً مترقی و امیدوار کننده است که در آن هواپیما نه توسط بال ، بلکه توسط رانش موتورهای دوار با ملخ های قطر کوچک برداشته می شود. درست است ، چنین آرایش از قبل مشترکات کمی با یک اتومبیل معمولی دارد ، زیرا ممکن است طراحی اصلاً چرخ نداشته باشد. وسیله نقلیه با ملخ های دوار می تواند در کوچکترین منطقه بلند و فرود شود ، کنترل رایانه ای است و خطاهای خلبانی را اصلاح می کند. نقص طراحی - مصرف سوخت بسیار زیاد.
مرحله 5
هنگام ساخت ماشین پرنده چه طرحی را انتخاب کنید؟ تمرین نشان می دهد که طرح کلاسیک یک ماشین پرنده با بال های جمع شونده همچنان جذاب ترین مورد برای طراحان آماتور است. با این حال ، برای اجرای آن ، نمی توان هر خودرویی را اساس قرار داد ، باید با در نظر گرفتن تمام الزامات یک ماشین پرنده ، به طور مستقل طراحی شود. به طور خاص ، از مواد کامپوزیت باید در طراحی آن به طور گسترده استفاده شود ، و بهتر است به جای موتور ملخی یا جت سنتی ، از جت های بادی استفاده شود که توسط کمپرسور متصل به موتور اتومبیل مجبور می شوند. این گزینه امکان استفاده از جریان هوای کنترل شده به بال را فراهم می کند که این امر قابلیت مانور بالا و قابلیت بلند شدن با مسافت پیموده شده بسیار کوتاه را به هواپیما می دهد. نمونه ای از اجرای این اصل پرواز ، دستگاه EKIP است که در روسیه توسعه یافته است.
