گاهی اوقات عکاس مجبور است در چنین شرایطی کار کند که سیستم نوری نمی تواند نوردهی مورد نیاز را با سرعت شاتر مناسب تأمین کند و حساسیت سنسور CCD به اندازه کافی بالا نباشد. در چنین شرایطی از فلاش استفاده می شود. این تقریباً در تمام دوربین های دیجیتال مدرن تعبیه شده است. فلاش با دستگاه اندازه گیری دوربین مطابقت دارد و هنگام آزاد شدن شاتر دوربین ، نبض نور ایجاد می کند.
ضروری
- - فلاش عکس ؛
- - "کفش" ؛
- - سه پایه دستی.
دستورالعمل ها
مرحله 1
با استفاده از فیش کابل ، فلش خارجی را وصل کنید. این نوع اتصال می تواند تک پین و چند پین باشد. استانداردترین اتصال تک پین است. اتصالات چند پین ، مانند پریزهای کابل ، توسط شرکت های مختلفی تولید شده اند ، بنابراین با یکدیگر ناسازگار هستند. شکل تماس و تعداد آنها به تولید کننده بستگی دارد. دوربین ها به سوکت های چند پایه مجهز شده اند تا پتانسیل یک فلاش خارجی را به حداکثر برسانند. آنها با استفاده از کابل های مخصوص به دوربین متصل می شوند.
گام 2
با استفاده از اصطلاحاً "کفش" فلش خارجی را وصل کنید. این نوع شامل اتصال مستقیم فلاش به خود دوربین است. این روش اتصال همچنین می تواند چند پین و تک پین باشد. مورد دوم نادر است. اما ابعاد دوربین ممکن است همیشه اجازه قرار دادن یک کفش چند کنتاکت روی صفحه بالایی آن را ندهد.
مرحله 3
برای اتصال فلاش از سه پایه دستی استفاده کنید. برای اتصال آن به دوربین و نگه داشتن آنها با یک گرفتن طراحی شده است. با کمک آن می توانید فاصله دوربین و فلاش را تا 110 میلی متر تغییر دهید ، چرخش های عمودی را 180 درجه و کج ها را 90 درجه کنید.
مرحله 4
سعی کنید از پیوست دوربین استفاده کنید. برای اتصال فلش به دوربین و نگه داشتن آنها بهمراه دسته طراحی شده است. این طراحی مانند سه پایه مدرن به نظر می رسد و امکان تغییر موقعیت بسیار گسترده در رابطه با دوربین را فراهم می کند. می توانید 180 درجه بچرخانید و فلاش + -90 درجه را عمود و موازی با محور لنز کج کنید. در اصل ، این همان سه پایه دستی است ، اما استفاده از آن کمی راحت تر و کمی "موبایل" تر است. به عنوان مثال ، می توانید فلاش را در دمای 90 ، 135 یا 180 درجه قفل کنید تا گزینه های نوردهی بیشتری را پوشش دهد.
