اخیراً به دلیل کاهش قیمت ها ، دوربین های DSLR محبوبیت ویژه ای پیدا کرده اند که به شما امکان می دهد تصاویر بهتری بگیرید. با این حال ، مسئله این است که همه افراد نمی توانند از بین انواع مختلف ، مدل درست و قابل اعتماد را انتخاب کنند. با التزام به دستورالعمل های زیر ، می توانید بر روی آنچه واقعاً مهم است متمرکز شوید ، به جای ترفندهای بازاریابی تولیدکنندگان دوربین.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اولین چیزی که باید به آن توجه کنید تعداد مگاپیکسل است. این پارامتر حداکثر وضوح تصویر را که دوربین می تواند بدون افت کیفیت دریافت کند نشان می دهد. اگر در آلبوم خانه خود دوربین عکاسی بخرید ، 2-3 مگاپیکسل برای شما کافی است. برای عکاسی آماتور ، یک مدل با 3-5 مگاپیکسل مناسب است.
گام 2
کیفیت عکس ها نه تنها مگاپیکسل ، بلکه ماتریس دوربین نیز تحت تأثیر قرار می گیرد. این دستگاه وظیفه طیف رنگ ، انتقال جزئیات کوچک اجسام ، عمق میدان ، سر و صدا را بر عهده دارد. توصیه می شود دوربینی با تنظیم حساسیت دستی انتخاب کنید ، زیرا وسایل الکترونیکی همیشه قادر به تنظیم صحیح این پارامتر نیستند.
مرحله 3
سپس باید عملکرد بزرگنمایی را بررسی کنید. بزرگنمایی دو نوع دارد: دیجیتال و نوری. اولی فقط روی مدل های ارزان نصب می شود. عکس های گرفته شده با بزرگنمایی دیجیتال ضعیف تر هستند زیرا بعد از گرفتن عکس ، تصویر بزرگتر می شود. اصل بزرگنمایی نوری تغییر فاصله کانونی لنز است. وقتی نمی توانید به سوژه خود نزدیک شوید بهترین کاربرد را دارد.
مرحله 4
به طور کلی ، تولیدکنندگان ترجیح می دهند فقط قالب های فایلی را که می توان تصاویر را در آنها ذخیره کرد مشخص کنند. قالب استاندارد JPEG است ، حافظه کمتری مصرف می کند ، اما در عین حال ، کیفیت عکس ها تفاوت چندانی با فرمت های حرفه ای ندارد.
مرحله 5
در بیشتر موارد ، دوربین های DSLR حافظه داخلی کمی دارند. بنابراین ، دوربین باید بتواند اطلاعات را در کارت حافظه ذخیره کند.
مرحله 6
تحت هیچ شرایطی دوربینی را که با باتری های معمولی AA کار کند ، انتخاب نکنید ، آنها فقط 30 عکس دوام می آورند. همچنین ، به باتری های لیتیوم توجه نکنید. قابل قبول ترین گزینه استفاده از باتری فلز قلیایی هیدرید است.
