هم تلفن های هوشمند و هم ارتباطات را می توان تلفن های همراه به معنای گسترده کلمه نامید ، یعنی. هر دو نوع دستگاه را می توان برای برقراری تماس بدون اتصال به سیم استفاده کرد. با این وجود ، تفاوت هایی نیز بین این دو گزینه وجود دارد که درک آنها در نگاه اول دشوار است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به هدف تلفن های هوشمند و ارتباطات توجه کنید. دستگاه های نوع اول عمدتا برای مکالمه ، ارسال و دریافت پیامک استفاده می شوند و همچنین با عملکردهای چندرسانه ای پیشرفته تکمیل می شوند و گوش دادن به موسیقی ، تماشای تصاویر و حتی فیلم ها را با کمک آنها راحت می کنید. ارتباطات روی کار با پرونده ها متمرکز شده اند. آنها با یک سیستم عامل کامل تکمیل می شوند ، که به شما امکان می دهد برنامه های مختلفی را روی آنها نصب کنید. با کمک چنین دستگاه هایی می توانید کتاب بخوانید ، با سیستم فایل کار کنید ، عکس ها را ویرایش کنید. به نوعی می توان ارتباط دهنده را یک مینی کامپیوتر نامید که می تواند برای برقراری تماس مورد استفاده قرار گیرد.
گام 2
ظاهر دستگاه ها را ارزیابی کنید. به عنوان یک قاعده ، ارتباطات دارای نمایشگر بزرگتری نسبت به تلفن های هوشمند هستند. صفحه نمایش بزرگ لمسی امکان مرور فیلم ها ، مرور وب ، خواندن اسناد و تایپ را آسان می کند. تلفن های هوشمند غالباً از نمایشگر کوچکتری برخوردار هستند و برای مشاهده طولانی مدت تصاویر کمتر مناسب است ، بنابراین چشم را سریعتر خسته می کند.
مرحله 3
مشخصات دستگاه ها را مقایسه کنید. از آنجا که ارتباط دهنده ها برای کار با پرونده ها و برنامه های کامل استفاده می شوند ، معمولاً توسط پردازنده قدرتمندی تکمیل می شوند. علاوه بر این ، به منظور اینکه کاربر بتواند همزمان از چندین برنامه استفاده کند ، توسعه دهندگان میزان حافظه RAM دستگاه را افزایش می دهند. تلفن های همراه با برنامه های کم حجم موبایل تکمیل می شوند ، بنابراین برخی از برنامه ها یا همزمان اجرای فایل ها می توانند سرعت آنها را کم کنند.
مرحله 4
به خاطر داشته باشید که در سال های اخیر ، مرز بین ارتباطات و تلفن های هوشمند به طور فزاینده ای تار شده است ، زیرا توسعه دهندگان هر دو نوع دستگاه تلاش می کنند تا محصولات خود را تا حد ممکن کارآمد و کارا کنند. اگر نمی توانید بفهمید که یک دستگاه خاص از کدام نوع است ، به دستورالعمل های مربوط به آن نگاهی بیندازید.
