دوربین های بدون آینه مدتهاست در بازار تجهیزات عکاسی ظاهر می شوند و در سالهای اخیر از نظر خصوصیات ، تا حد ممکن به دوربینهای SLR نزدیک هستند. بنابراین ، هنگام انتخاب دوربین باید به هر دو نوع دوربین توجه داشته باشید و برای درک مزایای هر یک از آنها باید از تفاوت آنها مطلع شوید.
اگر هر دو دوربین را در کنار یکدیگر قرار دهید ، یک SLR و یک آینه ، در آن صورت فقط یک تفاوت بلافاصله نظر شما را جلب می کند - این تفاوت در اندازه است. بعضی از دوربین های بدون آینه کوچکتر و سبک ترند. این امر به دلیل عدم وجود پنتاپریسم ، سنسورهای فوکوس و آینه در داخل محفظه حاصل می شود. همچنین ، بیشتر دوربین های بدون آینه فاقد منظره یاب هستند.
در دوربین های SLR ، شار نوری که از لنز عبور می کند به آینه برخورد می کند و آن را به پنج ضلعی منعکس می کند ، که به نوبه خود نور را در منظره یاب منعکس می کند. فوکوس خودکار با استفاده از سنسورهای ویژه ای انجام می شود که نور از آینه اضافی روی آنها می افتد. در لحظه شلیک ، آینه بالا می رود ، منظره یاب را مسدود می کند و شار نور وارد ماتریس می شود.
ساختار دوربین بدون آینه بسیار ساده تر است. شار نوری که از لنز عبور می کند مستقیماً وارد ماتریس می شود. از آن ، تصویر در زمان واقعی به مانیتور LCD منتقل می شود.
هر نوع دوربین جوانب مثبت و منفی خاص خود را در ارتباط با ویژگیهای ساختاری دارد. به طور خلاصه ، دوربین های بدون آینه جمع و جور تر ، قابل اطمینان تر ، ساخت ارزان تری دارند ، اما باتری آنها را سریعتر مصرف می کنند که ، اتفاقاً ، به دلیل تمایل به به حداقل رساندن اندازه ، کمتر از دوربین های DSLR است. همچنین تمرکز روی دوربین های بدون آینه بدتر و کندتر می شود.
به نوبه خود ، آینه ها از قابلیت اطمینان کمتری برخوردار هستند ، ساخت آنها گران تر است و البته بزرگتر نیز هستند. اگرچه این مزایای خود را دارد: بهتر در دست قرار می گیرند و می توان کنترل بیشتری را روی بدن قرار داد.
