دوربین های بدون آینه محبوبیت بیشتری پیدا می کنند. آنها به شما امکان می دهند عکس هایی بگیرید که از نظر کیفیت در مقایسه با دوربین های DSLR کم نیستند ، اما دارای ویژگی های بسیار خوبی نیز هستند.
اساساً ، یک دوربین بدون آینه با DSLR تفاوت دارد زیرا بدنه آن فاقد آینه ، پنپاپریسم ، سنسورهای فاز متمرکز و به طور معمول یک شاتر است. با تشکر از این ، بدنه دوربین می تواند تا حد ممکن جمع و جور شود. در همان زمان ، ماتریس ها در دوربین های بدون آینه اغلب همانند دوربین های SLR نصب می شوند و در این پارامتر ممکن است به هیچ وجه تفاوتی نداشته باشند.
طرح عملکرد یک دوربین بدون آینه تا حد امکان ساده است: شار نوری که از لنز عبور می کند مستقیماً به ماتریس می رود ، که از آن برای پردازش به پردازنده منتقل می شود. و در حال حاضر به صورت پردازش شده ، عکاس آن را روی صفحه LCD می بیند. در حین عکسبرداری در سطح برنامه ، نوردهی انجام می شود و یک تصویر تمام شده به دست می آید.
به طور طبیعی ، یک دوربین DSLR دارای نقاط مثبت و منفی مرتبط با ویژگی های ساختاری است. جمع و جور بودن ، قابلیت تغییر لنزها و کیفیت تصویر بالا از مزایای آن است. علاوه بر این ، ساخت DSLR ارزان تر است و به دلیل کمبود قطعات مکانیکی ، قابل اطمینان تر است.
از معایب DSLR می توان به این واقعیت اشاره کرد که به ندرت مجهز به منظره یاب هایی هستند که در هوای آفتابی و در هنگام تابش خیره کننده از صفحه نمایش LCD پیشی می گیرند و همچنین باتری مصرف نمی کنند. علاوه بر این ، در حال حاضر تعداد زیادی لنز قابل تعویض برای DSLR منتشر شده است و قیمت آنها بسیار زیاد است. همچنین ، در دوربین های بدون آینه ، به دلیل عدم وجود سنسورهای ویژه در قاب طراحی شده برای این منظور ، از روش های نرم افزاری تمرکز کنتراست استفاده می شود.
