دوربین های زنیت SLR زمانی آرزوی نهایی بسیاری از عکاسان آماتور شوروی بودند. امروزه بیشتر مورد استفاده علاقه مندان قرار می گیرد. اینها دوربین های کاملاً مکانیکی هستند که در آنها باید به طور مستقل سرعت شاتر و دیافراگم را انتخاب کنید. برخی از دوربین ها ممکن است دارای نورسنجی باشند ، این امر انتخاب پارامترهای مناسب را برای عکاس تازه کار آسان می کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
پیچیدگی تنظیم دوربین زنیت به این بستگی دارد که در کیت دارای یک نور سنج باشد. این یک دستگاه ویژه با یک فوتوسل است که میزان نور را اندازه گیری می کند و به شما امکان می دهد دیافراگم و سرعت شاتر را تنظیم کنید که در آن عکس های نور و رنگی خوبی دریافت کنید. در "زنیت" دو نوع متر سنجش وجود دارد: سلنیوم و TTL. سلنیوم برای مدلهای E ، ET و سایر موارد معمول است. نورسنج TTL از این نظر متفاوت است که سلول فتوسل مستقیماً در لنز قرار دارد ، بسیار راحت تر است. مشخص کنید دوربین شما به کدام نور سنج مجهز است.
گام 2
اگر زنیت شما دارای نور سنج TTL است ، حتی اگر کار می کند حتماً باتری آن را تعویض کنید. در نتیجه ، استفاده از یک باتری قدیمی منجر به کم شدن اندازه گیری نوردهی و عکس های بیش از حد نوردهی می شود. نور سنج TTL دارای یک نشانگر به طور مستقیم در لنز است. این یک پیکان کوچک است و اگر تنظیمات نوردهی کامل باشد باید دقیقاً در وسط باشد. وقتی کادر خیلی روشن باشد بالا می رود و وقتی تاریک است به پایین می افتد. پیکان نورسنج فقط هنگام فشار دادن دکمه شاتر مقدار را نشان می دهد. برای بررسی مقادیر نوردهی ، دکمه شاتر را کمی فشار دهید ، اما نه آنقدر که شاتر پاسخ دهد.
مرحله 3
دیافراگم و تنظیم سرعت شاتر میزان نوری که به فیلم برخورد می کند را کنترل می کند. ساده ترین روش این است که سرعت شاتر را نزدیک به ISO فیلم قرار دهید و دیافراگم را با توجه به نورسنج اندازه گیری کنید. این بدان معنی است که اگر فیلم دارای حساسیت 100 واحد باشد ، سرعت شاتر باید 125 ، 200 واحد - 250 ، 400 واحد - 500 باشد.
مرحله 4
اگر نور سنج سلنیوم باشد ، می توانید قرائت آن را نادیده بگیرید. واقعیت این است که چنین سلولهای نوری به سرعت تخریب می شوند و از آنجا که مدتها پیش تولید آنها متوقف شده است ، به احتمال زیاد ، میزان نوردهی شما نیز به درستی کار نمی کند. اگر دانش عملی در مورد نحوه انتخاب نوردهی ندارید ، بهتر است یک نورسنج خارجی تهیه کنید. بعد از تنظیم سرعت شاتر ، از نور سنج برای تنظیم دیافراگم استفاده کنید. اگر نور سنج نشان می دهد که نور با حداکثر دیافراگم باز کم است ، می توانید سرعت شاتر کمتری را تنظیم کنید (هرچه سرعت شاتر کمتر باشد ، طولانی تر است). اگر هنوز نور زیادی با دیافراگم کاملاً بسته وجود دارد ، باید سرعت شاتر کاهش یابد. برخی از عکاسان آماتور مدرن به جای نورسنج از "ظروف صابون" دیجیتال استفاده می کنند.
مرحله 5
وقتی تنظیم پارامترهای عکسبرداری با استفاده از نور سنج امکان پذیر نیست ، می توانید از توصیه های اثبات شده در این زمینه استفاده کنید. همچنین می توانید از مقادیر نوردهی توصیه شده در جدول زیر استفاده کنید
مرحله 6
آزمایش کنید در ابتدا ، از فیلم های 12 فریم استفاده کنید ، پارامترهای عکسبرداری را که تصاویر در آن گرفته شده است ، یادداشت کنید. بنابراین به سرعت خواهید فهمید که چه پارامترهایی را باید در شرایط مختلف تنظیم کنید ، حتی اگر نور سنجی ندارید که بتواند در این مورد کمک کند. به یاد داشته باشید که سرعت شاتر میزان زمان قرار گرفتن در معرض نور فیلم را تعیین می کند و میزان نور میزان نور را کنترل می کند. پس از انجام تنظیمات مختلف ، به سرعت به قابلیت های دوربین عادت کرده و قادر خواهید بود بدون نگرانی در مورد سرعت شاتر و دیافراگم ، عکس های خوبی بگیرید.
مرحله 7
با تنظیم میزان نوردهی و سرعت شاتر ، روی سوژه ای که می گیرید تمرکز کنید. این آسانترین قسمت از تنظیمات است.
