اگر قبلاً از گرفتن عکس در حالت خودکار خسته شده اید و می خواهید روند کار را خودتان کنترل کنید ، وقت آن است که تنظیمات دوربین خود را مطالعه کرده و نحوه استفاده از آنها را بیاموزید. اول از همه ، شما باید با مفاهیمی مانند سرعت شاتر ، دیافراگم ، نوردهی ، ISO ، bb ، فاصله کانونی آشنا شوید. و مهمتر از همه ، برای درک اینکه چگونه و برای چه چیزی باید از همه اینها استفاده شود. در این مقاله ، اصول اولیه را یاد خواهید گرفت.
دستورالعمل ها
مرحله 1
شما باید با تنظیم ISO شروع کنید. این حساسیت به نور است. متداول ترین محدوده ISO 100 تا 800 است. چه زمانی باید از یک مقدار استفاده کنید؟ در هوای آفتابی ، هنگامی که سوژه به خوبی روشن است ، بهتر است کمترین ISO: 100 تنظیم شود. سپس به لطف خورشید ، موضوع کاملاً روشن و کار می شود و به دلیل حساسیت کم نور ، عکس زنگ دار و واضح باشد. اگر خورشید خیلی روشن نباشد ، می توانید ISO را به 200 افزایش دهید. تصویر نیز بسیار خوب خواهد بود. اما در نور شدید ، این مقدار می تواند منجر به مناطق بیش از حد در معرض دید و افت کیفیت شود. در هوای تاریک یا غروب ، ISO 400 باید تنظیم شود. در شب - 800 یا بالاتر. توجه داشته باشید که نویز دیجیتال در مقادیر بالای ISO ظاهر می شود. این باعث می شود که عکس جذابیت کمتری داشته باشد و گاهی اوقات قاب بسیار خراب می شود.
گام 2
بعد ، باید bb را پیکربندی کنید ، یعنی تعادل رنگ سفید. نگران نباشید این تنظیمات را حتی در ساده ترین ظرف صابونی دیجیتال نیز می توان به راحتی یافت. شما احتمالاً تنظیماتی مانند "ابری" ، "آفتابی" ، "رشته ای" ، "لامپهای فلورسنت" و غیره را دیده اید. شما باید یکی از این تنظیمات را انتخاب کنید. اصولاً به نمایش صحیح رنگها در تصویر کمک می کند.
مرحله 3
اکنون شما باید روش اندازه گیری نوردهی را تعیین کنید. اندازه گیری ماتریس بهترین انتخاب است. سپس تمام رنگ های موجود در کادر با دقت بیشتری کار خواهد شد. اگر می خواهید نوعی ایده خلاقانه را مجسم کنید ، می توانید اندازه گیری نقطه ای را امتحان کنید. این ویژگی فقط در دوربین های DSLR موجود است. علاوه بر این ، می توانید نوردهی را تنظیم کنید. اگر نور خیلی تاریک باشد ، می توانید میزان قرار گرفتن در معرض "+" را تنظیم کنید و عکس روشن تر می شود. و اگر خیلی روشن باشد ، برعکس ، می توانید تصویر را تیره تر کنید.
مرحله 4
قبل از گرفتن عکس تنظیمات بسیار کمی باقی مانده است. اکنون تعیین سرعت شاتر ضروری است. سرعت شاتر سریع به شما امکان می دهد بدون "تکان دادن" عکس ها را با وضوح بیشتری بگیرید. هرچه سوژه سریعتر حرکت کند باید سرعت شاتر نیز بیشتر باشد. با این حال ، در عصر ، برای جزئیات بهتر باید از نوردهی طولانی استفاده کنید. اما در عین حال ، باید مراقب باشید که دوربین حرکت نکند (از سه پایه استفاده کنید) و خود سوژه نیز باید ثابت بماند. در غیر این صورت ، قاب ممکن است خراب شود. از طرف دیگر ، به نظر می رسد عکاسی با نوردهی طولانی مدت از اتومبیل های در حال حرکت در شب بسیار جالب است و به نظر می رسد عکس ها عجیب هستند. به طور کلی ، آزمایش کنید.
مرحله 5
حال بیایید سراغ دیافراگم برویم. هرچه بیشتر آن را باز کنید ، عکس شما روشن تر می شود. بنابراین ، قابلیت های لنز در اینجا بسیار مهم است. علاوه بر انتقال نور ، دیافراگم مسئول یک نکته مهم دیگر است: عمق میدان. وقتی دیافراگم باز است ، فقط سوژه ای که دوربین روی آن متمرکز شده است روشن باقی می ماند. اشیا background پس زمینه و پیش زمینه تار می شوند. این تکنیک برای پرتره بهترین عملکرد را دارد. برای یک منظره ، باید دیافراگم را تا حد ممکن ببندید و سرعت شاتر آهسته را تنظیم کنید (باز هم یک سه پایه به کارتان می آید) تا کل تصویر واضح و توسعه یافته باشد.
مرحله 6
و آخرین چیزی که باید تنظیم کنیم فاصله کانونی است. این یک ویژگی فیزیکی لنز است. بسته به این مقدار ، می توانیم یک عکس با زاویه دید بزرگتر یا کوچکتر را در کادر قرار دهیم. اگر لنز فاصله کانونی متغیر داشته باشید ، روی بزرگنمایی نیز تأثیر می گذارد. با چرخاندن حلقه روی لنز می توانید فاصله کانونی را تنظیم کنید.اگر دوربین کامپکت دارید ، از دکمه های بزرگنمایی "+" و "-" استفاده کنید. این به شما کمک می کند فاصله کانونی مناسب برای عکس را پیدا کنید. اکنون آماده عکاسی از اولین قاب دستی خود هستید.
