در زمان ما ، یک مشکل حاد در مورد تغذیه وجود دارد. این در مورد حجم نیست ، بلکه کیفیت آن است. طبقه بندی و برچسب های غذایی زیادی وجود دارد. اغلب ، خریدار کاملاً نمی فهمد که روی بسته بندی محصول چه چیزی نوشته شده است: برخی از کدها در قالب های دیجیتالی و حروف هستند. اما همه این مشخصات ، تصویری کامل از محصولی را که می خواهید خریداری کنید ، ارائه می دهد. رایج ترین بارکد است. این مستقیماً روی بسته قرار دارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
نام دیگر بارکد است. این یک تصویر گرافیکی به شکل ضربه و راه راه است که در بالای آن اعداد و حروف در ترتیب مناسب قرار دارند. این برای سیستمهای رایانه ای که از آن استفاده می کنند برای شناسایی کلیه اطلاعات مربوط به یک محصول خاص مورد نیاز است. بسیار راحت و کاربردی است. همچنین ، با استفاده از بارکد ، کشور سازنده محصول شناخته می شود.
گام 2
تقریباً هر کشور پیشرفته ای از این نوع کد مخصوص به خود را دارد که به تعداد روی بسته بندی بیان شده است. اما با گذشت زمان ، بارکد شروع به جایگزینی نام دیگری کرد. با تصویب یک ساختار کد مناسب برای همه کشورها ، دوره جدیدی برای محصولات آغاز شده است. ابتدا توسط اروپایی ، و سپس با تغییر وضعیت انجمن بین المللی شماره گذاری محصولات امکان پذیر شد.
کد جدید بر اساس کد UPC آمریکا (کد جهانی محصول) تهیه شده است. اینگونه است که مخفف جدید و مشهور جهان EAN زندگی خود را آغاز کرد. بعداً به EAN 13 منتقل شد (این به دلیل تعداد رقم است).
همچنین می خواهم یادآوری کنم که ، علی رغم باور عمومی ، کد دیجیتالی محصول عملاً معنایی ندارد.
مرحله 3
امروزه ، تعداد زیادی از کدهای مختلف قبلاً تولید شده اند ، مانند: کد Aztec ، Data Matrix ، Microsoft Tag و غیره.
سه رقم اول که در کد EAN مقام اول را دارند ، نشان دهنده ملیت محصول است. به عنوان مثال: شماره های اصلی کد 460-469 به روسیه ، 482 به اوکراین اختصاص داده شده است.
4-6 رقم بعدی کد سازنده یا فروشنده این محصول را نشان می دهد.
3-5 رقم باقیمانده برای کدگذاری خود محصول تولید می شود. آخرین رقم ، 8 ، برای بررسی صحیح خواندن اسکنر توسط اسکنر استفاده می شود.
