قالب Blu-ray امیدوار کننده ترین فناوری برای ضبط داده ها در رسانه های نوری است. این یک سری مزایای قابل توجه دارد که باعث شده دیسک های Blu-ray بتوانند در بخش اصلی بازار موقعیت پیشرو داشته و رقبا را جابجا کنند.
رسانه های نوری نسل اول
جهش قابل توجهی در توسعه حامل های داده ، اصطلاحاً رسانه های نوری ، معروف به دیسک های فشرده بود ، که تقریباً به طور کامل جای فلاپی دیسک های مغناطیسی را گرفت. از نظر مفهومی ، آنها یک نسخه بهبود یافته از ضبط وینیل بودند که از دوران کودکی آشنا بودند ، فقط به جای آهنگ های صوتی ، صفر و یک بر روی آنها ضبط می شد که نه با سوزن بلکه با یک پرتو لیزر نازک خوانده می شدند. با توجه به اینکه پرتو لیزر بسیار نازک تر از سوزن است ، امکان ثبت حداکثر ششصد مگابایت داده بر روی یک دیسک دوازده سانتی متری وجود دارد. دیسک های فشرده اولین نسل رسانه های نوری بودند. بعداً دستگاههایی برای ضبط خودکار داده ها روی اینگونه دیسکها و سی دی ها با امکان بازنویسی به فروش رسید.
دی وی دی نسل دوم دارای ساختار سطح متراکم تری نسبت به سی دی ها بود. فرصتی برای استفاده پربارتر از منطقه دیسک به این دلیل ظاهر شد که یک مولد پرتوی لیزر با طول موج کوتاه تر ، یعنی باریک تر ، طراحی شده است. در نتیجه می توان اطلاعات بسیار بیشتری را بر روی دیسک همان منطقه ضبط کرد. حتی یک دی وی دی تک لایه نیز می تواند حدود 4.5 گیگابایت داده را در خود جای دهد و اختراع دیسک های دو طرفه چند لایه امکان ضبط حداکثر 16 گیگابایت بر روی یک دیسک را فراهم کرد.
مرحله بعدی در توسعه رسانه های نوری ، فرمت HD DVD ، یعنی DVD با کیفیت بالا بود. برخلاف انواع رسانه های قبلی ، هنگام ضبط و خواندن HD DVD ، از لیزر قرمز ، ولی بنفش استفاده نمی شد که طول موج آن حتی کمتر بود ، بنابراین حدود 15 گیگابایت داده در یک دیسک 12 لایه ای یک لایه ضبط شد.
مزایای Blu-ray
مانند HD DVD ، Blu-Ray نسل سوم رسانه های نوری است. این شرکت توسط شرکت های رقابتی با سازندگان HD DVD ساخته شده است. در مورد Blu-Ray ، از همان لیزر آبی بنفش استفاده شده در دستگاه های HD DVD استفاده شد ، اما تفاوت قابل توجه در خود دیسک بود. هر سه نسل از رسانه های نوری از یک پایه پلی کربنات تشکیل شده بودند که روی آن یک لایه خاص اعمال شده بود که برای ثبت و ذخیره اطلاعات کار می کرد. این لایه در برابر آسیب مکانیکی مقاوم نبود ، که اغلب منجر به آسیب دیسک ها در اثر خراش یا خاک می شود. در سال 2004 نوع جدیدی از پوشش پلیمری اختراع شد که از دیسک های Blu-Ray در برابر فشار مکانیکی محافظت می کند و باعث مقاومت و دوام بسیار بیشتر آنها می شود. علاوه بر این ، امکان کاهش ضخامت لایه محافظ شش برابر فراهم شد ، که به نوبه خود نوشتن حدود 25 گیگابایت را بر روی یک دیسک امکان پذیر کرد.
این نوآوری ها منجر به این واقعیت شد که تقریباً همه شرکت های فیلم سازی تا سال 2008 به فرمت Blu-Ray روی آوردند و سازنده HD DVD برای جلوگیری از "جنگ فرمت" از توسعه این فناوری خودداری کرد. علاوه بر همه موارد در قالب Blu-Ray ، از فن آوری های پیشرفته تری برای محافظت در برابر کپی غیرقانونی استفاده شده است که البته این یک بحث اضافی برای مصرف کنندگان اصلی این رسانه ها - شرکت های فیلم سازی - بود.
