صد سال پیش ، موسیقی در جشنواره به سادگی تنظیم شده بود: مردم سازنده آکاردئون را ساده تر ، افراد ثروتمند پیانویست ، ویولون ، و حتی کل ارکستر می نامیدند. سپس صدای زنده با گرامافون ، رادیو ، ضبط صوت و … جایگزین شد. امروزه دیگر نمی توان موسیقی را روشن کرد یا صدای مجری را بدون سیستم بلندگوی خوب تقویت کرد. در واقع ، مدیر توست نان تست را با صدای بلند صدا نمی کند. اما مدرسه و کافه تابستانی به مجموعه بلندگوهای مختلفی نیاز دارند و انتخاب آنها بدون داشتن یک متخصص صالح دشوار است.
برای نصب تجهیزات مناسب در یک سالن ، باید بتوانید مشخصات صوتی آن را محاسبه کنید. اگر فقط بلندگوهایی را که با آمپلی فایر روبرو می شوید بخرید و در گوشه ها قرار دهید ، این خطر وجود دارد که مخاطب در جایی مبهوت شود و در جایی دیگر قادر به شنیدن سخنان بلندگو نباشد. سیستم هایی با مشخصات یکسان اما سازندگان مختلف صدای متفاوتی می دهند.
سیستم های بلندگو به دو نوع فعال و غیرفعال تقسیم می شوند. در اولی ، آمپلی فایر در بلندگو تعبیه شده است ، در دوم ، به طور جداگانه قرار دارد. بنابراین ، اتصال سیستم های فعال به یک پریز کافی است ، اما سیستم های غیرفعال برای درآمدزایی به تقویت کننده نیاز دارند. به عبارت دیگر ، سیستم های فعال مانند بلندگوهای رایج رایانه کار می کنند. آنها به شبکه و منبع صدا متصل هستند. پسیو مانند هدفونی است که نیازی به اتصال به پریز برق ندارد.
مهمترین مزیت سیستمهای اسپیکر فعال برای اکثر کاربران سهولت اتصال است. به لطف همین مزیت ، تحرک دوم نیز وجود دارد. از بین بردن چنین سیستمی و حرکت به مکان دیگری حتی در خیابان کار دشواری نیست. به طور معمول ، استفاده از آنها در مدارس ، مهد کودک ها ، اردوگاه های کشور و غیره راحت است. نصب یک سیستم و یکسان در ابتدا در سالن اجتماعات برای یک متین یا دیسکو و سپس در سکو خیابان - برای یک صف آرایی یا سرگرمی آسان است. سیستم های صوتی فعال برای صاحبان کافه های تابستانی نیز مفید است ، زیرا هر شب هنگام بسته شدن کافه می توان تجهیزات را به انبار برد و یا حتی از خیابان برد.
در سیستم های غیرفعال ، تحرک با مزایای دیگری جایگزین می شود. اول از همه ، آنها به طور قابل توجهی ارزان تر هستند. با این حال ، قیمت پایین در این مورد به هیچ وجه با کیفیت صدا ارتباط ندارد. سیستمهای غیرفعال معمولاً قدرتمندتر از سیستمهای فعال هستند. و اغلب آنها را می توان با یک تقویت کننده موجود ترکیب کرد. این گزینه بیشتر برای رستوران ها ، سالن های اجتماعات ، آموزشگاه های موسیقی مناسب است. یعنی اتاقهایی که بلندگوها به طور دائمی در آنها استفاده می شود ، جایی که دیگر نیازی به انتقال منظم آنها به جایی نیست. اگر صاحب اتاق از آمپلی فایر خود راضی باشد و بخواهد فقط خود بلندگوها را ارتقا دهد ، سیستم منفعل عملی است.
تعداد باند به این معنی است که صداهای با وضوح مختلف از طریق یک بلندگو یا از طریق چند بلندگو منتقل می شوند. هرچه دقت شنونده در کیفیت صدا بیشتر باشد ، به دست آوردن آکوستیک دو ، سه یا حتی پنج باند منطقی تر خواهد بود. یک سیستم دو طرفه مخصوصاً برای یک سالن سینما یا کلوپ شبانه که انتقال جداگانه بیس عمیق در آن مهم است ، بسیار مفید است. برای این کار از ساب ووفر استفاده می شود. همچنین در صورت استفاده در فضای باز کاربردی تر خواهد بود. سه طرفه صدای صاف تری می دهد ، گفتار گوینده را تا حد ممکن قابل فهم منتقل می کند. این به این دلیل است که در یک سیستم 3 طرفه ، صدای باس ، میانه و صدای سه گانه از بلندگوهای مختلف منتقل می شود.
قدرت سیستم در مورد بلند بودن بلندگوها صحبت نمی کند ، بلکه در مورد قابلیت اطمینان مکانیکی آن است. بلندی صدا با یک ویژگی دیگر نشان داده می شود - حساسیت سیستم ، سطح دسی بل که قادر به ارائه آن است. به چنین شاخصی به عنوان فرکانس نیز توجه کنید: برخی از سیستم ها برای محدوده وسیع تری از آنچه گوش انسان درک می کند ، طراحی شده اند. این کار به خاطر اعداد زیبا انجام نمی شود ، بنابراین صدا کامل تر و هماهنگ تر خواهد بود. به طور معمول ، سیستم های فعال دامنه وسیع تری دارند.
آنچه قطعاً صرفه جویی در هزینه هنگام انتخاب سیستم بهتر است ، موادی است که از بلندگوها ساخته شده است. البته موارد پلاستیکی به میزان قابل توجهی ارزان تر و سبک ترند ، اما در فرکانس های متوسط و بالا می توانند صدای جغجغه ای ناخوشایندی ایجاد کنند. برای جلوگیری از این ، تولید کنندگان شکل خود را تغییر می دهند ، به عنوان مثال ، اما هنوز هم نمی توان آنها را با ستون های ساخته شده از چوب یا نئوپان مقایسه کرد. قاب چوبی کیفیت صدای بسیار بهتری را ارائه می دهد.
