مدت ها پیش ، در آن دوران باستان ، هنگامی که کامپیوترها به اندازه یک کلبه دو طبقه روی پای مرغ بودند ، حافظه آنها از هسته های مغناطیسی به شکل نامه S. استادان جوان و زیبا ماریا با انگشتان نازک و چشم های تیز سیم های نازک بین پین ها را با حروف خاص سوزن های W کشیده اند: اگر به سمت چپ کشیده شود - یک حافظه صفر ، سمت راست وجود دارد - یک از آن زمان ، معمولاً در بین رایانه ها رایج می شود که روند برنامه نویسی ROM را "میان افزار" می نامند.
ROM فقط حافظه خوانده می شود. دائمی نامیده می شود زیرا حتی در صورت خاموش بودن برق نیز موظف است اطلاعات ثبت شده در آن را ذخیره کند. به صورت میکرو تراشه ، این نوع حافظه در همه دستگاه های رایانه ای - تلفن های همراه ، سینماهای خانگی ، پخش کننده های موسیقی و غیره - استفاده می شود. آنها نرم افزاری را برای کنترل عملکرد دستگاه ریزپردازنده ذخیره می کنند. این مجموعه برنامه ها هستند که تعیین می کنند دستگاه چقدر عملکرد خود را انجام می دهد ، چه میزان برق مصرف می کند و چند بار خراب می شود.
هنگامی که دستگاه در کارخانه مونتاژ می شود ، اولین "چشمک زن" ROM رخ می دهد - نوشتن کدهای رایانه ای ایجاد شده توسط برنامه نویسان در آن. با این حال ، پس از انتشار دستگاه به بازار ، کار بر روی آن متوقف نمی شود - رمزگذاران این شرکت نواقص شناسایی شده را برطرف کرده و عملکردهای جدیدی را به نرم افزار اضافه می کنند که امکان استفاده بهتر از قابلیت های موجود در دستگاه را نیز فراهم می کند. نسخه های اصلاح شده به صورت رایگان در قالب پرونده های آماده شده در سایت های اینترنتی بارگذاری می شوند که اغلب به آنها "میان افزار جدید" نیز می گویند. اگر چنین فایلی را بارگیری کنید و آن را به یک برنامه اختصاصی (میان افزار) منتقل کنید که می داند چگونه سیستم عامل این سازنده خاص را برای این مدل دستگاه خاص اداره کند ، سپس این برنامه محتویات ROM را با نسخه جدید جایگزین می کند - این کار باعث می شود "فلاش".
سازندگان توصیه می کنند با انتشار هر نسخه جدید از نرم افزار ، چنین عملی از چشمک زدن یا "ارتقا the نرم افزار" انجام شود. اگرچه اگر دستگاه بدون ایجاد مشکلی با سیستم عامل کارخانه کار کند ، انجام این کار با خطر مواجه شدن با نوعی خرابی در فرآیند چشمک زدن اصلاً ضروری نیست. درست تر است که خود را با لیست تغییرات نسخه سیستم عامل جدید آشنا کرده و تصمیم بگیرید که آیا ارزش خطر را دارد.
