چندی پیش ، تمایز بین DSLR ها و دوربین های کامپکت point-and-shot بسیار واضح بود. اولی برای افراد حرفه ای در نظر گرفته شده بود و فقط با دانش و مهارت خاص می توانست با موفقیت استفاده شود ، در حالی که دومی دوربین "زنان خانه دار" مشروط بود. امروزه ، تفاوت بین آنها چندان مشهود نیست ، اما ممکن است فقط با یک نگاه گذرا و درک ضعیف از روند عکاسی ، این تفاوت وجود داشته باشد.
با گذشت زمان ، مرز بین DSLR ها و "ظروف صابون" تار شد. با این حال ، در تعدادی از ویژگی ها ، اختلافات حیاتی باقی ماندند. دوربین های کامپکت از اندازه جیبی و قیمت ها اغلب پایین تر بهره می برند ، در حالی که دوربین های SLR امکان تصاویر با کیفیت بالاتر را فراهم می کنند. چگونه این نتیجه حاصل می شود؟
اندازه ماتریس
ماتریس چیست؟ این یک سطح حساس به نور است که در آن نور از طریق عدسی هدف ، یعنی یک تصویر وارد می شود. پس از پردازش دیجیتال ، می توانید عکس تمام شده را بر روی صفحه نمایش مشاهده کنید. اندازه واقعی سنسور برای کیفیت تصویر بسیار مهم است. هرچه مساحت ماتریس بزرگتر باشد ، کیفیت تصویر بالاتر است و در دوربین های SLR همیشه بزرگتر از دوربین "جمع و جور" است.
این چگونه بر تصویر تأثیر می گذارد؟ به طور نسبی ، تصویر گرفته شده توسط دوربین در مینیاتور بر روی ماتریس ثابت شده و به اندازه عکس معمول "کشیده" می شود. در یک ماتریس بزرگتر ، اندازه تصویر اصلی نیز بزرگتر است ، بنابراین ، باید "کشش" کمتری داشته باشد. کیفیت چنین عکسی بالاتر خواهد بود.
لنزهای قابل تعویض
دوربین های کامپکت دارای یک لنز جهانی "برای همه موارد" هستند. اما رویکرد جهانی همیشه به رویکرد خاص می بازد. تصور کنید شخصی سعی در ایجاد یک جفت کفش همه کاره برای هر آب و هوایی دارد. در مورد اپتیک نیز همین مسئله وجود دارد. هر عکاس حرفه ای یک دوربین DSLR با ناوگان لنزهای موجود دارد که برای شرایط مختلف عکسبرداری و سوژه ها طراحی شده اند. برخی به شما امکان پرتره می دهند ، برخی دیگر برای عکاسی از اشیا dist دور مناسب هستند (کاهش کیفیت هنگام بزرگنمایی با استفاده از لنزهای تله فوتو حل می شود) و برخی دیگر برای عکاسی ماکرو مناسب هستند. با استفاده از اپتیک مناسب ، عکاس DSLR می تواند به نتایجی دست یابد که به دلایل کاملاً فنی ، تنها با یک لنز ممکن توسط صاحبان "جعبه های صابون" حاصل نمی شود.
سرعت کار
همه دوربین ها مجهز به پردازنده هستند ، دقیقاً مانند رایانه ها. در DSLR ها قدرتمندترند و الگوریتم های پردازش تصویر بهتری نسبت به نمونه های "جمع و جور" دارند. آنها نه تنها جریان نور را به عکس سریعتر و صحیح تر پردازش می کنند ، بلکه بر سرعت سیستم به طور کلی تأثیر می گذارند. مدت زمان روشن شدن دوربین و شروع عکسبرداری در دوربین های SLR بسیار کمتر از زمانی است که برای "جعبه صابون" لازم است. البته ، در اینجا ما در مورد ثانیه ها و کسرهای آنها صحبت می کنیم ، اما گاهی اوقات این پارامتر بسیار مهم است.
سرعت کار بیشتر نیز به دلیل ارگونومی حاصل می شود. اگر در دوربین های جمع و جور مدرن 5-10 دکمه روی سطح بدنه قرار گرفته باشد ، سطح آینه بیشتر یادآور داشبورد هواپیمای مسافربری است. در آنها ، همه مهمترین عملکردها و تنظیمات با یک یا دو کلیک فراخوانی می شوند ، در حالی که در دوربین های جمع و جور باید "از میان موارد منو" سرگردان شوید.
ضمناً ، دوربین های کامپکت اغلب در سرعت عکسبرداری مداوم برنده می شوند ، اما کیفیت تصاویر دوباره پایین می آید.
اضافه مهم
در تلاش برای نزدیکتر شدن در کیفیت و عملکرد به DSLR ها ، دوربین های کامپکت مسیری طولانی را طی کرده اند.گروه های کاملی از دوربین های سیستم جمع و جور ظاهر شده اند که دارای لنزهای قابل تعویض ، و دکمه های کنترل بر روی بدنه ، و پردازنده های قدرتمند با الگوریتم های کارآمد و حتی سنسورهای فول فریم هستند. با این حال ، اینها همه مدل سازش هستند و با داشتن برخی از پارامترها برابر ، در برخی دیگر همیشه پایین ترند.
