تصور زندگی یک فرد مدرن بدون تلویزیون غیرممکن است. بیشتر ما آن را یکی از ضروریات روزمره خود می دانیم. اما تلویزیون مانند بسیاری از پدیده های زندگی اجتماعی "شمشیری دو لبه" است.
واقعیت مجازی یا احساسات واقعی؟
از جمله مزایای تلویزیون - تعداد زیادی فرصت برای دریافت انواع اطلاعات در مورد جهان در حالی که در آپارتمان هستید. به مناظر ناآشنا و نفس گیر نگاه کنید ، به زندگی روزمره آفریقای جنوبی بپردازید ، با قهرمانان یک ملودرام آرزو کنید - تلویزیون به ما امکان می دهد حواسمان را از هیاهوی روزمره منحرف کرده و زندگی روزمره را روشن تر کنیم. این سرگرم کننده است ، تنهایی را برطرف می کند ، باعث می شود احساساتی را تجربه کنید - هم منفی و ناراحت کننده و هم مثبت.
از یک سو ، واقعاً امری مقدس است که باعث می شود تنهایی یک فرد زیبا شود ، اما اعتیاد و ترس اجتماعی ایجاد می شود. شما باید در دنیای واقعی ، احساسات - برای ذخیره تجارب خود زندگی کنید. چرا وقتی در اکثر قریب به اتفاق موارد یک بازیگر حرفه ای پیش روی بیننده قرار می گیرد ، هنگام گوش دادن به داستان یک شرکت کننده در هر برنامه گفتاری گریه می کند؟ نمی توان مهارت های ارتباط واقعی را از دست داد ، ترجیح می دهد جلوی تلویزیون بنشینید و تورهای مجازی آن را تماشا کنید تا بازدید از سفرها و سفرهای واقعی.
تماشا کنید و دروغ بگویید یا تماشا نکنید و بدوید؟
از دیگر معایب قابل توجه تلویزیون ، ترویج تنبلی و بی تحرکی است. در دنیای پر از وسایل ، وقتی مجبور نیستید مدت طولانی دیگر بیرون بروید ، مردم نه تنها می توانند غذا و لباس به خانه شما بفرستند ، بلکه کار را "تحویل" می دهند. البته ، شما می توانید به طور دوره ای به یک کانال آموزش ورزش بروید و با قهرمانان آموزش پخش درگیر شوید. اما دنیای واقعی همیشه جالبتر از آن است که در تلویزیون نشان داده می شود. و بهترین استراحت نشستن روی کاناپه جلوی تلویزیون نیست ، بلکه قدم زدن یا بازی در فضای باز با کودکان است.
اطلاعات زیاد - وقت تفکر نیست
تلویزیون دستاوردهای پیشرفت - انتقال سریع اطلاعات به توده های بزرگ - را نشان می دهد. البته این مزایای خود را دارد: جامعه در همان طول موج زندگی می کند ، از وقایع و اخبار آگاه است ، به موقع از مشکلات و خطرات مطلع می شود ، از آنچه در شهرها و کشورهای دور دست اتفاق می افتد ایده دارد. اما یک منفی هم وجود دارد - تلویزیون مستقیماً اطلاعات را ارائه نمی دهد ، بلکه از طریق یک واسطه - آن دسته از افراد ، متخصصانی که در تلویزیون کار می کنند. عموم مردم مجاز به دانستن فقط آنچه از نظر روسای شرکتهای تلویزیونی لازم است بدانند ، که به نوبه خود وابسته به مقامات هستند. این قدرت است که میزان آزادی اتر را تعیین می کند. اما نه تنها اطلاعات برای توده مردم فیلتر می شود ، بلکه با لهجه های روشن به گونه ای ارائه می شود که اکثریت مطلق دیدگاه لازم برای مقامات را تشکیل می دهد. از این نظر ، تلویزیون مردم را احمق می کند ، و به این واقعیت کمک می کند که "تجزیه و تحلیلگران" طبیعی به دلیل غیرضروری آتروفی می شوند.
حقیقت کجاست؟
خطرناک ترین منهای تلویزیون توانایی متقاعد کردن بیننده در مورد صحت وقایع نشان داده شده است. ما اعتقاد داریم که نمایش های گفتگوی ، فیلم ها ، اخبار ، اغلب بدون اینکه بتوانیم شخصاً صحت اطلاعاتی را که می شنویم تأیید کنیم. توسعه فناوری این امکان را ایجاد می کند تا تصاویر لازم را به طرز ماهرانه ای ایجاد کنید تا بیننده احساساتی را که برای عروسک گردان خارج از صحنه ضروری است ، تجربه کند.
اما شاید این تلویزیون است که بشریت را به سمت یک مزیت انکارناپذیر سوق می دهد ، که در نتیجه تکامل ، تعیین بصری بصری درجه دروغ در اطلاعات دریافتی را می آموزد؟..
