به فرآیند تبدیل تصویر سیاه و سفید به تصویر رنگی رنگ آمیزی گفته می شود. در نتیجه پیشرفت فن آوری رایانه ، از آن در سینما استفاده گسترده ای شده است. اولین تلاش ها برای تزئین قاب فیلم ها در اواخر قرن نوزدهم انجام شد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اولین رنگ آمیزی کاملاً با دست و با استفاده از رنگهای فیلم آنیلین انجام شد. سپس این یک فرایند بسیار دشوار بود ، زیرا هر قاب باید با دست نقاشی شود. در آغاز قرن XX. روند تبدیل فریم های سیاه و سفید از نظر فنی تا حدودی پیشرفته تر شده و از شابلونهای مخصوص برای رنگ آمیزی استفاده شد. در اواسط قرن 20 ، اولین قاب کارتونی رنگی ظاهر شد.
گام 2
رنگ آمیزی دستی با رنگ آمیزی دیجیتال جایگزین شده است. رایانه ها برای اولین بار در سال 1970 برای پردازش تصویر مورد استفاده قرار گرفتند و تاکنون روند آن تغییر اساسی نکرده است.
مرحله 3
ابتدا با استفاده از اسکنر یک نسخه دیجیتالی با کیفیت بالا تهیه می شود. برای هر فریم ، با استفاده از نرم افزار مناسب ، ماسکی ایجاد می شود که طبق آن رنگ های لازم توزیع می شود. ماسک یک قاب به عنوان ماسک موارد زیر عمل می کند.
مرحله 4
بعد ، پایه سیاه و سفید با اطلاعات رنگ هر منطقه از فیلم ادغام می شود. تصویر پردازش می شود و یک فیلم رنگی تولید می شود. با استفاده از این فناوری ، در ابتدا آهنگ های نسبتاً خاموش به دست آمد ، اما با پیشرفت فن آوری رایانه ، فیلم ها باورپذیرتر به نظر می رسند.
مرحله 5
مشکل اصلی رنگ آمیزی هزینه زیاد کار است. هر قاب باید به مناطق زیادی تقسیم شود ، که اغلب باید به صورت دستی تعیین شوند ، زیرا انتخاب خودکار مرزهای مناطق قابل توجه به دلیل تاری بودن قاب یا وجود جزئیات کوچک و پیچیده در تصویر ، همیشه امکان پذیر نیست.
مرحله 6
شرکت های مختلف هنوز در حال توسعه فناوری هایی برای بهبود روند رنگ آمیزی هستند. به عنوان مثال ، برخی از شرکت ها از شبکه های عصبی برای برجسته سازی خطوط و اشیا استفاده می کنند. همچنین ، سازوکارهای مختلفی برای شناسایی اشکال اشیا on روی قاب ایجاد شده است که قادر به تغییر شکل ماسک ها در هر قاب است.
