اکنون تقریباً غیرممکن است که خانه یا آپارتمانی را پیدا کنید که صفحه حداقل یک تلویزیون در آن بدرخشد. وجود یک تلویزیون در هر اتاق غیر معمول نیست ، بنابراین هر یک از ما نیاز به انتخاب یک تلویزیون گاه به گاه داریم.
اول از همه ، بیایید در مورد نوع تلویزیون تصمیم بگیریم. در حال حاضر ، چهار نوع تلویزیون اصلی وجود دارد: LCD ، پلاسما ، CRT و طرح ریزی.
تلویزیون های CRT با استفاده از لوله اشعه کاتد تصویری ایجاد می کنند. این فناوری از بدو تولد تلویزیون وجود داشته است و در تمام این مدت به طور مداوم بهبود یافته و به شاخص های بسیار مناسبی در کیفیت تصویر ، اندازه ، وزن و ابعاد گیرنده تلویزیون رسیده است. با این حال ، با ظهور صفحه های پلاسما و LCD ، تلویزیون های CRT به سرعت عرصه را ترک کردند و جایگاه متوسط "تلویزیون برای آشپزخانه" یا "تلویزیون برای کلبه تابستانی" را به دست آوردند. از مزایای اینگونه تلویزیون ها می توان به قیمت پایین ، قابلیت اطمینان ، دوام و همچنین طبیعی ترین رنگ های تصویر اشاره کرد. معایب - اندازه کوچک و پیچیدگی تنظیم همگرایی اشعه ها ، که برای بدست آوردن تصویر بدون اعوجاج لازم است.
نمایشگرهای پلاسما گران و گرسنه هستند و دقت رنگ ایده آل نیست. با این حال ، آنها به اندازه کافی بزرگ هستند ، روشنایی ، تصویر به وضوح از تمام زوایای دید قابل مشاهده است ، هیچ لرزش یا تابشی برای انسان مضر نیست.
پانل های LCD امیدوار کننده ترین نوع تلویزیون هستند. از معایب آنها هزینه زیاد و احتمال تغییر شکل رنگ در مواردی است که زاویه دید با زاویه دید مستقیم متفاوت است. با این حال ، بقیه عکس از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است ، وزن تلویزیون خود کم است و مصرف برق نیز متوسط است.
تلویزیون های پروجکشن انواع مختلفی دارند که هرکدام معایب خاص خود را دارند. به طور کلی ، این طرح کمترین توزیع را داشته است.
پس از تصمیم گیری در مورد نوع ، انتخاب تلویزیون بر اساس اندازه باقی مانده است. در اینجا ، نه تنها مورب صفحه نقش دارد ، بلکه نسبت آن نیز نقش دارد. استاندارد قبلاً پذیرفته شده 4: 3 که امروزه بیشتر کانالهای تلویزیونی در آن پخش می شوند ، با استاندارد توسعه یافته 16: 9 جایگزین می شود. تماشای کانال های تلویزیونی عادی روی صفحه گسترده بسیار راحت نیست ، اما برای تماشای فیلم ها و برخی کانال های ماهواره ای با این قالب پخش می شوند.
