رایج ترین ابزارها شروع به "ذهن" کردن می کنند - پر کردن ، شبیه به کامپیوتر و سیستم عامل. در نتیجه ، امکانات عادی ترین ساعت ها ، پخش کننده ها ، تلویزیون ها در حال گسترش است ، اسباب بازی ها به چیزی فراتر از یک ساعت یا پخش کننده ، تلویزیون تبدیل می شوند …
در نیمه دوم قرن 20 ، برخی از تولید کنندگان ساعت مدل هایی را به مشتریان ارائه می دهند که می توانند به عنوان یک نوت بوک ، درایو فلش ، ماشین حساب نیز عمل کنند. چنین ساعتی البته به معنای کامل یک ساعت هوشمند نبود ، اما از قبل می توان انتظار داشت که ایده یک ساعت به عنوان یک دستیار چند منظوره برای یک شخص توسعه یابد.
ساعت های هوشمند مدرن را می توان گام جدیدی در کوچک سازی دستگاه ها دانست. آنها در حال حاضر بسیار یادآور یک کامپیوتر کوچک و بی تکلف هستند که می تواند موسیقی پخش کند ، پیام ها را از طریق تلفن هوشمند از طریق بلوتوث دریافت کند ، از کار با انواع مختلف برنامه ها پشتیبانی کند ، برخی از آنها از قبل دارای صفحه لمسی هستند که برای تسهیل کنترل چنین مواردی طراحی شده است. تماشا کردن.
اما در توسعه این جهت نیز مشکلاتی وجود دارد - از یک طرف ، ساعت های هوشمند نباید خیلی بزرگ باشند ، زیرا پوشیدن روی مچ دست ناخوشایند است. از طرف دیگر ، هرچه ساعت کار بیشتری انجام دهد ، کاربر از برنامه های بیشتری استفاده کند ، ظرفیت باتری آن نیز بیشتر است ، اما برای ساعت های هوشمند مدرن ، اگر به طور مداوم از آنها استفاده می کنید ، بهتر است فعلاً یک شارژر با خود داشته باشید.
همچنین ، یک مشکل برای بسیاری از خریداران این است که در حالی که بسیاری از مدل های ساعت های هوشمند فقط یک تلفن هوشمند خاص هستند ، که در واقع ارزش ذاتی آنها را بسیار کاهش می دهد. ما در حال حاضر منتظر هستیم تا یک ساعت هوشمند یک دستگاه مستقل باشد که می تواند جایگزین یک تلفن هوشمند شود و به زودی آنها - راحت ، کاربردی ، جمع و جور می شوند.
