یک دایناسور عظیم به سمت شما قدم می گذارد ، دهان خود را باز می کند ، بالای سر خود خم می شود ، ثانیه ای دیگر … فک ها با یک کرانچ بسته می شوند! پس چی؟ و در واقع هیچ اتفاقی نیفتاده است ، این فقط یک فیلم است ، اما یک فیلم معمولی نیست. بیننده تصور می کند که او فقط در سالن نشسته است بلکه در حوادث اتفاق افتاده قرار دارد. این اثر 3D نامیده می شود.
3d مخفف اصطلاح سه بعدی یا سه بعدی است ، یعنی سه بعدی. دنیای معمولی پیرامون ما نیز سه بعدی است. چشم هایی که در اطراف خود اتفاق می افتند ، اجسام اطراف را در فواصل مختلف از آنها درک می کنند. از آنجا که فرد دارای دو چشم است ، هر یک از آنها یک شی را از زاویه خاص خود می بیند. دو تصویر کمی متفاوت به مغز ارسال می شود ، جایی که بلافاصله تجزیه و تحلیل می شود. در نتیجه یک محاسبه مجدد پیچیده ، اما بسیار سریع ، مغز یک تصویر سه بعدی ایجاد می کند که به عنوان مثال اجازه می دهد دور یا نزدیک بودن یک ماشین در حال نزدیک بودن را تخمین بزنید ، شما می توانید از جاده عبور کنید یا هنوز ارزش انتظار دارد. فناوری سه بعدی از یک اصل کاملاً مشابه استفاده می کند ؛ هنگام تماشای فیلم ، چشم ها دائماً دو عکس متفاوت از عملکرد روی صفحه می گیرند. باید در نظر داشت که هنگام تماشای یک فیلم معمولی ، 24 فریم آماری در ثانیه در مقابل بیننده پیمایش می شود. مغز برای پردازش هر یک از آنها به مدتی زمان نیاز دارد و در حالی که این کار را انجام می دهد ، قاب قبلی جایگزین قاب قبلی می شود و تصور حرکت را ایجاد می کند. در یک فیلم سه بعدی ، اساساً همین اتفاق می افتد ، فقط تعداد فریم ها دو برابر می شود. به چشم ها 48 تصویر در هر ثانیه ، متناوب چپ-راست ، چپ-راست ارائه می شود. تصویر چشم چپ روی موج نوری کمی متفاوت از تصویر سمت راست پخش می شود. اگر فقط به صفحه نگاه کنید ، چیزی جز یک عکس گل آلود و مواج نمی بینید. عینک های مخصوص مجهز به لنزهایی با فیلترهای پلاریزه داخلی هستند که قادر به انتقال پرتوهای نوری با طول مشخص هستند. هر چشم فقط تصویر "خودش" را می بیند ، و اطلاعات را به مغز منتقل می کند و طبق الگوریتم معمول و طولانی مدت ، یک تصویر سه بعدی از قاب های دریافت شده مدل می کند. عینک های سه بعدی قبلاً به یک ویژگی مشترک بیننده مدرن تبدیل شده اند ، اما این بدان معنا نیست که از این پس تماشای فیلم فقط با آنها امکان پذیر است. فناوری به طور مداوم در حال تکامل است و شاید در آینده ای نزدیک راهی دیگر برای قطبی شدن تصویر وجود داشته باشد. سینمای سه بعدی به مرحله جدیدی از توسعه می رود ، حتی حجیم تر ، جالب و هیجان انگیزتر می شود.
