فناوری های ارتباطات سیار دائماً در حال پیشرفت هستند. برای اینکه بتوانند خدمات رقابتی در اختیار مشتریان قرار دهند ، اپراتورهای تلفن همراه تلاش می کنند تا از آخرین پیشرفت ها در این زمینه استفاده کنند. امیدوار کننده ترین مسیر امروز راه اندازی شبکه های 4G است.
کلاس 4G امروزه شامل شبکه های ارتباطی موبایل است که بر اساس فناوری های نسل چهارم ایجاد شده اند. از ویژگی های آنها سرعت بالای تبادل اطلاعات و همچنین بهبود کیفیت ارتباط صوتی است. برخلاف 3G ، شبکه های این کلاس فقط از پروتکل های انتقال داده بسته (IPv4 ، IPv6) استفاده می کنند. نرخ ارز برای مشترکین تلفن همراه بیش از 100 مگابیت بر ثانیه و برای مشترکان ثابت بیش از 1 گیگابیت بر ثانیه است. انتقال صدا در شبکه های 4G از طریق VoIP انجام می شود. در حال حاضر دو فناوری وجود دارد که به عنوان پاسخگوی تمام نیازهای شبکه های 4G شناخته می شوند. اینها LTE-Advanced و WiMAX (WirelessMANAd Advanced) هستند.
توسعه فناوری LTE که نمونه اولیه LTE-Advanced است ، در سال 2000 توسط Hewlett-Packard و NTT DoCoMo آغاز شد. این مسیر امیدوارکننده بود ، زیرا حتی شبکه های نسل سوم نیز تازه شروع به محبوبیت کردند. این فناوری فقط در نسخه دهم شروع به تأمین نیازهای 4G کرد. با این حال ، از آنجا که این استاندارد می تواند در شبکه های تلفن همراه موجود اعمال شود ، از پشتیبانی اپراتورهای تلفن همراه بهره مند شد. اولین شبکه مبتنی بر LTE-Advanced در دسامبر 2009 رسماً در شهرهای استکهلم و اسلو راه اندازی شد.
فناوری WiMAX تکامل استاندارد انتقال داده بی سیم Wi-Fi است. در حال توسعه توسط انجمن وایمکس است که در سال 2001 تأسیس شد. یکی از ویژگی های WiMAX وجود پروتکل های مختلف تبادل اطلاعات برای مشترکان استاتیک و تلفن همراه است. اولین شبکه تلفن همراه با استفاده از فناوری WiMAX در دسامبر 2005 در کانادا راه اندازی شد.
امروزه شبکه های 4G محبوبیت روزافزون خود را در سراسر جهان کسب می کنند. با این حال ، اجرای آنها با مشکلات خاصی همراه است. یکی از آنها این است که امواج رادیویی با فرکانس بالا در این شبکه ها در نفوذ ساختمان های شهری بسیار ضعیف هستند. بنابراین (در مقایسه با 3G) ، ایستگاههای پایه بیشتری برای ایجاد پوشش با کیفیت مورد نیاز است.
