عمق رنگ یک عکس ، به زبان ساده ، تعداد رنگهای نمایش داده شده در یک تصویر است. کار با عمق رنگ می تواند اندازه تصویر را کم یا زیاد کند. روشهای مختلفی برای تعریف آن وجود دارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اولین و ساده ترین مرحله درک بصری است. تصاویر یک بیتی ، هشت بیتی ، شانزده بیتی و سی و دو بیتی از نظر اشباع متفاوت خواهند بود. نقاشی یک بیتی یا تک رنگ از دو رنگ تشکیل شده است - سیاه و سفید. هیچ سایه ای از خاکستری در این بین وجود ندارد. وقتی از فاصله مشاهده می شود ، ممکن است تصویر دارای رنگ های خاکستری باشد ، اما در حداکثر بزرگنمایی ، خواهید دید که این رنگ خاکستری از پیکسل های سیاه و سفید متناوب ایجاد شده است.
گام 2
یک الگوی هشت بیتی دارای طیف دویست و پنجاه و شش رنگ است. برای اینکه قیاس طولانی ترسیم نکنید ، تصویری را که روی بازی های کنسول Dendy بود به خاطر بسپارید. وجود رنگ انتقال صاف نمی دهد.
مرحله 3
یک تصویر شانزده بیتی می تواند حداکثر از شصت و پنج هزار و پانصد و سی و شش رنگ تشکیل شود. اکنون می توانید پیشوند Sega را با تصویر آن به خاطر بسپارید. وجود تعداد زیادی رنگ باعث می شود که تصویر تا حد ممکن به درک بصری عادی نزدیک باشد. اگر چنین تصویری حاوی رنگهای نسبتاً متضادی باشد ، می توان آن را با 32 بیتی اشتباه گرفت. با این حال ، انتقال از رنگ به رنگ مرحله ای خواهد بود و روان نیست. پالت 16 بیتی اغلب در رایانه های Windows 9x استفاده می شد.
مرحله 4
یک تصویر 32 بیتی می تواند 4294967296 رنگ داشته باشد. این عمق رنگی است که نزدیک به تولید مثل طبیعی رنگ است.
مرحله 5
مقادیر دیگری نیز وجود دارد: 12 ، 24 ، 36 ، 48 بیت. برای دیدن مقدار دقیق عمق ، به خصوصیات تصویر ، برگه "جزئیات" ، خط "عمق رنگ" بروید.
